Dopiero na początku XVII w. Albrecht z Valdštějna przebudował miasto w kamieniu, każąc zbudować, wg ambitnych projektów włoskich architektów, wczesnobarokowy pałac, pałacyk letni z loggią, nowy kościół i budynki dla jezuitów. Nad miastem wyraźnie dominuje Valdická brama. Dzisiejsze, klasycystyczne oblicze miasta pochodzi z okresu po pożarze w 1768 roku.
Historia miasta od założenia
Kraina Jičínska dzięki dobrym warunkom geograficznym i klimatycznym jest zamieszkana już przez osiem tysięcy lat. Intensywne zasiedlanie przez pierwszych osadników przebiegało przez szóste i pierwszą połowę piątego tysiąclecia przed naszą erą. Rozwijało się w epoce kamienia i epoce brązowej (kultura unietycka i ludność pól popielnicowych).
Pierwszą znaną właścicielką Jičínska była czeska królowa Guta (+ 18. 6. 1297). Jičín został zbudowany w latach 1297 – 1304. Miastem królewskim był do 1337 roku, potem należał do znanych rodów Vartenberków, Trčků z Lípy i Smiřických. Po bitwie na Białej Górze właścicielem i dziedzicem krainy w ramach ugody stał się wojewoda Albrecht Wacław Euzebiusz z Valdštejna.
Jego panowanie połączone jest z wojną trzydziestoletnią i epoką baroku. W czasie jego panowania, kiedy w Europie szalała wojna trzydziestoletnia, a w Czechach był głęboki kryzys, cesarski generał budował w Jičínie swoją rezydencję. W okresie największego upadku miasto przeżywało intensywny rozwój, ponieważ był nie tylko bystrym wojewodą, ale świetnym politykiem i ekonomistą. Miał on prawo wybijania monet oraz nadawania tytułów szlacheckich. Z tych czasów pochodzi określenie TERRA FELIX – Szczęśliwa ziemia, obszar, który omijały walki, i w którym obowiązywało inne prawo.
W 1813 roku cesarz Franciszek I. został zaproszony przez Ferdynanda z Trauttmansdorffu na zamek do Jičína, aby ze swoimi sojusznikami (car Alexandr I. przebywał w Opočně, pruski król Fridrich Vilém III. w Ratibořicích) przygotować wspólny plan przeciwko napoleońskiej Francji. Życie w mieście wyraźnie zmieniała wojna prusko-austriacka w 1866 roku. Jičínská bitwa z 29 czerwca stała się punktem zwrotnym toczącej się wojny. To spotkanie ujawniło wszystkie niedostatki w uzbrojeniu austriackiej armii.
Ostatnim szlacheckim rodem, właścicielem Jičína i okolic, byli Trauttmansdorffovie. W 1936 roku miasto odkupiło zamek, Libosad z loggiami oraz grunty.
Region i kraina ogólnie
Miasto Jičín znajduje się w czarującej pagórkowatej krainie, praktycznie pośrodku unikalnego barokowego obszaru bogatego w pamiątki historyczne i kulturalne. Dlatego też jest on odwiedzany przez całe rzesze turystów z kraju jak i zagranicy.
Dzięki swojemu położeniu, który jest naturalnym wejściem do przepięknych Czech, nosi nazwę bramy do Czeskiego Raju. Historycznie, niedaleko położonych Karkonoszy, jest to drugi najwybitniejszy obszar Czech, który jest jako jeden z mało znanych i za granicą. Na terenie tej historycznej i turystycznej krainy, oddalonej od Pragi w kierunku na północ 90 km, znajdują się cztery typy terenów: zalesione podgórze górskiego masywu Karkonoszy, obszar od dawna już nieczynnych wulkanów, skały piaskowcowe oraz równina Polabí.
Okręg administracyjny Jičína – gminy z rozszerzoną działalnością – zajmuje powierzchnię 59.666 ha, tzn. obszar katastralny ma 77 gmin, ma około 47 tys. obywateli (wcześniejszy okręg miał 80 tys. – podzielono go na Jičín 47 tys., Hořice 13 tys. i Novou Paku 18 tys.).